Τρίτη 6 Μαρτίου 2012

Ενταξη του ΤΑΥΤΕΚΩ στον ΕΟΠΥΥ


Εφαρμοστικός νόμος αρμοδιότητας υπουργείων
 Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Εργασίας και …..

Άρθρο 13
17. Στον ΕΟΠΥΥ εντάσσονται ….την 1.5.2012 ο κλάδος υγείας του ΤΑΥΤΕΚΩ…..
Ο Νόμος .... εδώ

Αναρτήθηκε από ΑΣΣΕ/ΔΕΗ (http://assedei.blogspot.com)

Κυριακή 4 Μαρτίου 2012

Δημόσια Υγεία για όλους


Η υγεία είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα

        Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΗ  Σαράντου
            Αναπληρωτή Πρόεδρου 
           της Διοίκησης του Ε.Κ.Αρκαδίας

Από την αρχή του χρόνου ο ΟΠΑΔ, το ΙΚΑ, ο ΟΑΕΕ, και ο ΟΓΑ ενσωματώθηκαν σε ένα φορέα (ως προς την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη), τον ΕΟΠΥΥ, ο οποίος καλύπτει πια 9,5 εκ. ασφαλισμένους. Συνέπεια αυτής της εξέλιξης είναι: Ο αριθμός των συμβεβλημένων γιατρών, όλων των ειδικοτήτων, πανελλαδικά είναι μόνο 5.000 μέχρι στιγμής, δηλαδή 1 ανά 2.000 ασφαλισμένους.

Οι ασφαλισμένοι στον ΕΟΠΥΥ μπορούν να επισκέπτονται τους συμβεβλημένους γιατρούς, αλλά και τους γιατρούς στα δημόσια νοσοκομεία και στα κέντρα υγείας τις πρωινές ώρες, μετά από ραντεβού, είτε για εξέταση είτε για συνταγογράφηση. Επίσκεψη σε μη συμβεβλημένο γιατρό, δεν καλύπτεται από τον ΕΟΠΥΥ.
Ο κάθε συμβεβλημένος γιατρός έχει μέγιστο αριθμό επισκέψεων ασφαλισμένων του ΕΟΠΥΥ, μέχρι 200 το μήνα και 50 την εβδομάδα.  
Μόλις συμπληρωθεί ο αριθμός αυτός, δεν του επιτρέπεται να «μπει» στο σύστημα κι έτσι ο ασθενής πρέπει να πληρώσει. Δηλαδή ο ασθενής δεν μπορεί να έχει το γιατρό του και ο γιατρός δεν μπορεί να έχει ασθενή. Αν κάποιος ασθενής αρρωστήσει στο τέλος της εβδομάδας, έχασε. Αν είναι το νούμερο 51 και πάνω πρέπει να ψάξει άλλο γιατρό που να έχει ελεύθερα νούμερα κάτω από 50, πράγμα που θα δημιουργεί δυσλειτουργίες.
Η αποζημίωση του κάθε γιατρού θα είναι 6,5 ευρώ καθαρά ανά επίσκεψη. Ποσό που απαξιώνει τον ίδιο ως επιστήμονα και καθιστά για εμάς επικίνδυνη την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών. Καθόλου τυχαία το σύνολο των γιατρών αρνείται να μπει στο νέο φορέα. 
Την ίδια στιγμή περικόπτει τα επιδόματα των κοινωνικά ευπαθών ομάδων, καθιερώνει 15% συμμετοχή σε όλους τους ασφαλισμένους και σε όλες τις παρακλινικές εξετάσεις, κόβει μέσω της «αρνητικής λίστας» πολλά φάρμακα ευρείας χρήσης, ανοίγει το δρόμο για επιβολή συμμετοχής στη νοσηλεία στο ΕΣΥ και θεσμοθετεί την κάλυψη από τον ασφαλισμένο της ιατρικής αμοιβής,
Η εφαρμογή του νέου συστήματος στην πράξη ιδιωτικοποιεί πλήρως την πρωτοβάθμια υγεία - με δεδομένη και την εγκατάλειψη ή την ανυπαρξία των νοσοκομειακών παροχών.
Άρα τα ήδη υπάρχοντα προβλήματα που υπήρχαν και με το προηγούμενο σύστημα με τους γιατρούς, διογκώνονται δημιουργώντας τις προϋποθέσεις πλήρους εμπορευματοποίησης των υπηρεσιών πρωτοβάθμιας υγείας σε περίοδο μάλιστα συρρίκνωσης του εισοδήματός μας.
Είναι ενδεικτικό ότι μόλις 11 γιατροί στην Αρκαδία εκ των οποίων 6 αφορούν 2 ειδικότητες (στην Τρίπολη 9, 1 στην Μεγαλόπολη και 1 στο Άστρος)  έχουν δεχτεί να ενταχθούν στο νέο φορέα, με συνέπεια ο μεγαλύτερος ο αριθμός των ιατρικών ειδικοτήτων να μην εντάσσονται στο σύστημα.  
Η κυβέρνηση του τραπεζίτη Παπαδήμου και η πολιτική της Ε.Ε και του ΔΝΤ με την έναρξη λειτουργίας του ΕΟΠΥΥ διαμορφώνουν ένα δραματικό τοπίο στο επίπεδο πρωτοβάθμιας περίθαλψης.
Την ίδια στιγμή που οι εισφορές μας για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, που καταβάλλουμε αδιάλειπτα, παραμένουν σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα, ενώ τα ήδη καταβεβλημένα έχουν κάνει φτερά σε «δομημένα ομόλογα» και υπέρογκες προμήθειες φαρμακευτικού υλικού, με ευθύνη των κυβερνήσεων.
Αυτό, λοιπόν, το αίσχος ονομάζεται «πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας».
Την ίδια ώρα τα Δημόσια Νοσοκομεία στενάζουν από τις ελλείψεις και την υποστελέχωση ενώ υπηρεσίες υγείας καθημερινά οδηγούνται στο κλείσιμο. Ταυτόχρονα οι εργαζόμενοι στο ΕΣΥ βλέπουν τους μισθούς τους να συρρικνώνονται δραματικά ενώ ακόμα και δεδουλευμένα δεν καταβάλλονται.
Το συνδ. κίνημα αγωνίζεται για την ανατροπή των πολιτικών του μνημονίου που συρρικνώνει δραματικά τις Δημόσιες δαπάνες για την υγεία.
Διεκδικεί το δικαίωμα ο κάθε εργαζόμενος, άνεργος, συνταξιούχος να έχουν δωρεάν πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας.
Απαιτούμε όλοι οι εργαζόμενοι οι πολίτες να σταματήσουν να πληρώνουν για να έχουν πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη και στο ΕΣΥ.
Δεν θα επιτρέψουμε στη σημερινή συγκυρία της κρίσης, της φτώχειας και της ανέχειας να επιβαρυνθεί ούτε στο ελάχιστο ο πολίτης για να εξασφαλίσει τις υπηρεσίες περίθαλψης που δικαιούται. 
Θέτουμε ως κεντρικό στόχο τη στήριξη και αναβάθμιση της δημόσιας περίθαλψης, και εντάσσουμε τους συνδικαλιστικούς μας αγώνες στο κοινό μέτωπο όλων των εργαζομένων της χώρας κατά των κυβερνητικών μέτρων, των μνημονιακών πολιτικών Κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ.

Υ.Γ.: Το Άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε πρίν από 20 μέρες για την κατάσταση στον ΕΟΠΥΥ. 

Σήμερα μετά την ψήφιση του Νόμου 3052/2012 (ΦΕΚ 41Α/01.03.2012 με το  Άρθρο 13, παράγραφος 17 στον ΕΟΠΥΥ εντάσσονται την 1.4.2012 ο Οίκος Ναύτου, την 1.5.2012 ο κλάδος υγείας του ΤΑΥΤΕΚΩ και την 1.6.2012 ο κλάδος υγείας του ΕΤΑΑ διαμορφώνεται μια νέα και αρκετά δύσκολη - για την αποτελεσματική παροχή υπηρεσιών υγείας - κατάσταση.

Ξεκινά η συζήτηση για Υπογραφή νέας Σ.Σ.Ε


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ - 4/3/2011

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΣΕ 

Συνάδελφοι - σες

Είναι γνωστό σε όλους μας ότι μετά τα όσα ψηφίστηκαν την Κυριακή 12 Φλεβάρη (που θα μείνει στην ιστορία του εργατικού κινήματος ως η μαύρη Κυριακή) γιατί εκείνη την ημέρα 199 βουλευτές από τα κόμματα του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΛΑΟΣ ψήφισαν την αφαίρεση όλων των κατακτήσεων του εργατικού κινήματος από το 1918 μέχρι σήμερα και το γκρέμισμα του εργατικού δικαίου, είμαστε υποχρεωμένοι μέχρι τις 14 Μάη να υπογράψουμε ΣΣΕ.
Το τι θα συμβεί εάν και εφόσον δεν υπογράψουμε ΣΣΕ είναι γνωστό σε όλους μας και ιδιαιτέρως καταστροφικό. Στην κυριολεξία θα σημάνει κατακρεούργηση των μισθών και των όσων δικαιωμάτων μας απέμειναν.
Κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί. Δεν πρόκειται να συμβεί γιατί η ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ και τα χιλιάδες μέλη της στα Ορυχεία, στην Παραγωγή, στη Μεταφορά, στη Διανομή, στην Εμπορία, στις Κεντρικές Υπηρεσίες εδώ και τώρα είμαστε αποφασισμένοι να βάλουμε φραγμό και εμπόδιο σε όλους όσοι επιχειρούν να μας μετατρέψουν σε σκλάβους και σύγχρονους δούλους.
                                              ΑΡΚΕΤΑ!  ΩΣ ΕΔΩ!
Συνάδελφοι - σες

Προς ενημέρωσή σας, σας γνωστοποιούμε ότι οι συζητήσεις με τις Διοικήσεις τόσο της ΔΕΗ όσο και του ΑΔΜΗΕ ξεκίνησαν.
Την εβδομάδα που ξεκινά αύριο η Ομοσπονδία μας έχει προγραμματίσει την πρώτη επίσημη συνάντηση με τη Διοίκηση της ΔΕΗ και του ΑΔΜΗΕ.

Η ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ με τη δύναμη των μελών της θα κάνει το χρέος της 

Θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων

ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΤΗΣ ΔΕΗ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΣΥΜΒΑΣΗ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ο Κλάδος Υγείας του ΤΑΥΤΕΚΩ εντάσσεται στον ΕΟΠΥΥ......


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ - 4/3/2011

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΦΕΡΕΓΓΥΩΝ  ΨΕΥΤΩΝ & ΥΠΟΚΡΙΤΩΝ

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΟΠΩΣ ΚΑΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΙΦΝΙΔΙΑΖΕΙ, ΟΠΩΣ ΟΙ ΚΛΕΦΤΕΣ, Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΨΕΥΤΩΝ ΚΑΙ ΕΝΩ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ, ΑΠΟ 1/5/2012 ΕΝΤΑΣΣΕΙ ΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΥΓΕΙΑΣ ΤΟΥ ΤΑΥΤΕΚΩ ΣΤΟΝ ΕΟΠΥΥ

Συναδέλφισσες - οι

Η κυβέρνηση του διορισμένου από τα συμφέροντα πρωθυπουργού κ. Παπαδήμου, με πρωτεργάτη τον Υπουργό Υγείας και ενώ άλλα έλεγε προς κάθε κατεύθυνση, συνεπής στην γραμμή του ψέματος την περασμένη Πέμπτη και ενώ δεν υπήρχε καμιά σχετική αναφορά στο σχέδιο νόμου που κατέθεσε, αιφνιδιαστικά πρόσθεσε μια σειρά παραγράφους και την παρ. 17 στο Άρθρο 13, μέσω της οποίας ο κλάδος Υγείας του ΤΑΥΤΕΚΩ εντάσσεται στον ΕΟΠΥΥ.
Για εμάς αυτή η ενέργεια, αν και μένει να διευκρινιστούν μια σειρά ζητήματα, αποτελεί ένα ακόμα θανάσιμο πλήγμα στην αυτονομία και αυτοτέλεια του ασφαλιστικού μας φορέα.
Είναι μια ακόμα πράξη πλήρους ασέβειας, σε όλους τους ασφαλισμένους της ΔΕΗ και ιδιαίτερα σε όσους αγωνίστηκαν να χτιστεί το πρωτοποριακό Ασφαλιστικό μας Σύστημα.

Συναδέλφισσες - οι

Μέχρι να δούμε τις λεπτομέρειες και επειδή η ανησυχία όλων όσων εργάζεστε στον κλάδο Υγείας είναι διάχυτη, σας ενημερώνουμε ότι, η όποια μετακίνηση του προσωπικού στον ΕΟΠΥΥ, όπως ο ίδιος ο Νόμος λέει ( άρθρο 13 παρ. 5), θα γίνει (αν και ο Νόμος επειδή είναι προγενέστερος της ένταξης του ΤΑΥΤΕΚΩ στον ΕΟΠΥΥ δεν αναφέρεται σε αυτό) με βάση τα όσα αναφέρονται στο Άρθρο 26 του Ν. 3918/2011.
Δηλαδή με την ίδια εργασιακή οργανική θέση, βαθμό, κλάδο και ειδικότητα που κατέχει.

Τις επόμενες ημέρες θα γίνει διεξοδικά ενημέρωση από την ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ. 

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η ΘΕΣΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΛΑ ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΗ


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ - 4/3/2011

ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΟΛΑΦΟΣ ΤΟΥ ΣΤΕ

ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΕΠΙ 3 ΜΗΝΕΣ ΜΑΣ ΣΕΡΝΟΥΝ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΑΜΕ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΜΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ!

ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ,ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ,
ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΦΟΡΕΩΝ

Το ταξικό συνδικάτο της ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ, που πρώτο - από την πρώτη ημέρα που ανακοινώθηκε  (11 Σεπτέμβρη 2011) η επιβολή του χαρατσιού στους λογαριασμούς της ΔΕΗ - διαφώνησε κάθετα και ριζικά με αυτό το κατάπτυστο και αντικοινωνικό μέτρο καταγγέλλοντας την Κυβέρνηση και ανακοινώνοντας ότι θα εμποδίσει την υλοποίησή του με κάθε τρόπο και μέσο, εκφράζει την ικανοποίησή του για την απόφαση του ΣΤΕ που θεωρεί αντισυνταγματική τη διακοπή του ρεύματος λόγω μη πληρωμής του χαρατσιού και τη θεωρεί μια πρώτη νίκη και δικαίωση όλων όσων αγωνίστηκαν ενάντια σ’ αυτόν τον απαράδεκτο και αντικοινωνικό νόμο που χρησιμοποιούσε το αγαθό της ηλεκτρικής ενέργειας ως μοχλό εκβιασμού της κοινωνίας.
Ταυτοχρόνως, θέλουμε να ευχαριστήσουμε όλους όσοι στάθηκαν δίπλα μας στηρίζοντας τον αγώνα μας και δίνοντάς μας δύναμη και κουράγιο.
Ιδιαιτέρως δε για μια φορά ακόμα ευχαριστούμε τη Γ. Γραμματέα του ΚΚΕ κ. Αλέκα Παπαρήγα, τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλέξη Τσίπρα αλλά και τον παλαίμαχο αγωνιστή, σύμβολο της αντίσταση του λαού μας στους Γερμανούς κατακτητές κ. Μανώλη Γλέζο που τις κρίσιμες ώρες της κατάληψης του κτιρίου έκδοσης των λογαριασμών στην οδό Πειραιώς αλλά και στο κέντρο αποστολής των εντολών διακοπής του ρεύματος στην οδό Μεσογείων ήταν πάντα δίπλα μας.
Επίσης, με τη δέσμευση ότι ποτέ δεν θα υποστείλουμε τη σημαία του αγώνα, από καρδιάς ευχαριστούμε τους χιλιάδες απλούς πολίτες που στάθηκαν δίπλα μας αλλά και τα μέλη μας, τους τεχνίτες μας, που δεν πειθάρχησαν στις εντολές διακοπής.

ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 6 ΜΑΡΤΗ

ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΣΧΟΛHΣ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ ΠΟΥ ΓΙΑ 6η ΦΟΡΑ - ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΤΟΛΜΟΥΣΑΝ ΝΑ ΜΑΣ ΔΙΚΑΣΟΥΝ – ΘΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΘΕΙ Η ΕΚΔΙΚΑΣΗ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ ΜΑΣ

Η ΘΕΣΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΛΑ ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΗ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

Του ΑΡΗ ΚΑΖΑΚΟΥ: Επιστροφή στο δίκαιο του 10ου αιώνα


Δυο αιώνες πίσω, στα σπάργανα του εργατικού δικαίου όπου βασίλευε η ατομική διαπραγμάτευση εκτιμά ότι μας πάει το δεύτερο Μνημόνιο ο καθηγητής εργατολόγος, Αρης Καζάκος. Υποστηρίζει ότι ο αντιδημοκρατικός και αντισυνταγματικός χαρακτήρας των μέτρων θα καταδειχθεί στα αρμόδια δικαστήρια και καταρρίπτει τα "ιδεολογικά σκουπίδια" του νεοφολελευθερισμού περί ανταγωνιστικότητας.
 -    Έχει αντικείμενο πλέον το Εργατικό Δίκαιο; Τι θα διδάσκετε στους φοιτητές σας;
-    Το εργατικό δίκαιο δεν μπορεί να εξαφανιστεί διά μαγείας επειδή ψηφίζεται ο ένας ή ο άλλος νόμος. Είναι ένα ολόκληρο οικοδόμημα ιδεών, αξιών και έκφρασης αναγκών που δεν μπορεί να εξαφανιστεί τόσο εύκολα και για να είμαι ακριβής, δεν μπορεί να εξαφανιστεί ποτέ. Επειδή τα νέα νομοθετήματα, το Μνημόνιο 2 και η κοινή υπουργική απόφαση δημιουργούν ένα νέο νομοθετικό πλαίσιο, το επόμενο βήμα για την υπεράσπιση τσυ εργατικού δικαίου είναι η προσφυγή στα δικαστήρια για την ανάδειξη των προφανών αντισυνιαγματικοτήτων, της προφανούς αντίθεσης όλων αυτών των μέτρων προς το Σύνταγμα και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες.
-    Πάντως, πολλές διατάξεις του εργατικού δικαίου στην πράξη δεν εφαρμόζονταν για χιλιάδες εργαζόμενους. Μήπως λοιπόν οι τελευταίοι νόμοι απλώς αποτυπώνουν μια νομοτελειακή πραγματικότητα της κοινωνίας;
-    Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, γιατί αυτό είναι ένα επιχείρημα της τρόικας που το επέβαλε στην κυβέρνηση. Λένε ότι υπάρχει μια εκτεταμένη ανομία στο χώρο των εργασιακών σχέσεων και ότι έρχονται να βάλουν τάξη. Η απάντηση που δίνουν για να επιβληθεί η τάξη είναι να νομιμοποιήσουν την ανομία, σαν να νομιμοποιούν μια ληστεία. Αυτή η λογική δεν έχει καμία απολύτως βάση. Όπου υπάρχει ανομία την πολεμάμε. Τα εργατικά δίκαια στον κόσμο ποτέ δεν καταφέρνουν να έχουν μια πλήρη εφαρμογή. Σε όλες ανεξαιρέτως τις χώρες υπάρχει υπάρχει μια εκτεταμένη γκρίζα ζώνη στις εργασιακές σχέσεις, αυτό που μάθαμε να ονομάζουμε μαύρη αγορά εργασίας. Εκεί το εργατικό δίκαιο δεν εφαρμόζεται, είτε γιατί πράγματι είναι αδύνατον αντικειμενικά είτε γιατί η οικονομική και πολιτική εξουσία θέλει να αφήσει ένα τέτοιο χώρο, που δρα διαλυτικά για το πεδίο των νόμιμων εργασιακών σχέσεων. 'Οταν οι εργοδότες μπορούν να προσφεύγουν στη μαύρη αγορά εργασίας, αντιλαμβάνεστε πόσο τρομακτική είναι η πίεση που ασκείται στη νομιμότητα και κυρίως πάνω στους ίδιους τους εργαζομένους. Κυρίως πόσο πολύ επηρεάζεται αρνητικά η εξέλιξη των δικαιωμάτων και η υπόσταση του κοινωνικού κεκτημένου σε κάθε χώρα.
-    Ποιος είναι ο στόχος των μέτρων;
-  Αυτό που ζούμε τώρα και ιδίως το Μνημόνιο 2 είναι η κορύφωση ενός μεγάλου αποδομητικού εγχειρήματος που έχει ξεκινήσει από τις αρχές της δεκαετίας του '90. Η σηματοδότηση για την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων δόθηκε από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Αυτή η διάβρωση κορυφώθηκε στις μέρες μας λόγω της κρίσης των τραπεζών πσυ μεταμορφώθηκε στη συνέχεια σε κρίση δημόσιου χρέους. Τα μέτρα βέβαια του πρώτου και του δεύτερου Μνημονίου, όπως για παράδειγμα τα μέτρα για τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, δεν έχσυν απολύτως καμία σχέση με το δημόσιο χρέος. Για να αντιμετωπίσουμε αυτές τις ιδέες, πρέπει να σκάψουμε πιο βαθιά. Η συζήτηση βέβαια αυτή απαιτεί χρόνο και κόπο, επειδή τις τελευταίες δεκαετίες οι άνθρωποι ταΐστηκαν με ιδεολογικά σκουπίδια τα οποία προηγουμένως είχαν καλογυαλιστεί. Όλο αυτό το σκουπιδαριό που στη συνέχεια κομποστοποιήθηκε και καταστάλαξε έχει εγγραφεί τόσο σταθερά στις συνειδήσεις, ώστε οποιαδήποτε συζήτηση για τα θέματα αυτά μας αναγκάζει να αρχίσουμε από τον Αδάμ και την Εύα.
Όλα αυτά τα ιδεολογήματα που είναι συμπαρομαρτούντα του νεοφιλελευθερισμού σε όλο τον κόσμο για την ανταγωνιστικότητα, την παραγωγικότητα, την ανάπτυξη κ.λπ. δεν έχουν καμία σχέση με την κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα. Όσο κι αν ασιατικοποιήσει ή βουλγαροποιήσει κανείς τους μισθούς στην Ελλάδα, ποτέ δεν θα μπορέσουμε να έχουμε «ανταγωνιστικούς» μισθούς έναντι της Αιγύπτου ή της Τυνησίας. Αν δώσουμε στους ανθρώπους να καταλάβουν συγκεκριμένα τι σημαίνει ανταγωνιστικότητα, θα αντιληφθούν αμέσως τα αδιέξοδα αυτής της πολιτικής.
Τι είναι αυτό που στην πραγματικότητα αναγκάζει τις επιχειρήσεις στις δυτικές χώρες να ανταγωνίζονται χώρες όπως η Κίνα, η Ινδία, το Πακιστάν, η Βουλγαρία ή η Ρουμανία; Τότε θα σκεφτεί κανείς την καταστατική οργάνωση του σύγχρονου παγκοσμιοποιημένσυ καπιταλιστικού τρόπου.Υπάρχει λοιπόν κατασκευαστικό λάθος στον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό και έτσι βαθαίνουν τα ερωτήματα για την αλλαγή της καταστατικής αυτής οργάνωσης. Ως απάντηση διαφαίνεται η ανατροπή της, διότι είναι αδύνατο να ανταγωνιστούμε μισθούς Τουρκίας και Βουλγαρίας. Ή αν τους ανταγωνιστούμε με όλα αυτά τα σφαγιαστικά μέτρα, οι άνθρωποι στην Ελλάδα θα είναι τελείως εξαθλιωμένοι.
-  Ποιο είναι το μέλλον του συνδικαλισμού μετά την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και της διαιτησίας;
-   Αν η κοινωνία δεν αντιδράσει σε αυτά τα μέτρα, το μέλλον είναι ζοφερό. Στην Ελλάδα καθυστερήσαμε δύο αιώνες για να αποκτήσουμε ένα σύστημα συλλογικών εργασιακών σχέσεων, με όλες τις υπαρκτές αδυναμίες. Οι μεγάλες προσπάθειες για να αποκτήσουμε ένα σύστημα συλλογικών διπραγματεύσεων άρχισαν τυπικά το 1935, ουσιαστικά το 1955 και καταφέραμε το 2010 να έχουμε ένα σύστημα πραγματικά ζηλευτό. Φτάνουμε σε ένα σημείο όπου καταλύονται οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, όλο αυτό το σύστημα με τις επάλληλες συλλογικές διαπραγματεύσεις που συνδυαζόταν με έναν επικουρικό μηχανισμό διαιτησίας, ο οποίος όταν δεν τα έβρισκαν τα μέρη, εγγυόταν ότι θα υπάρξει τουλάχιστον μία συλλογική ρύθμιση με τη μορφή της διαιτητικής απόφασης. Η μεγάλη κατάκτηση του ελληνικού συστήματος ήταν ακριβώς αυτή, η εξασφάλιση του ζητούμενου κάθε εθνικού συστήματος, το οποίο είναι να έχουμε συλλογικές και όχι ατομικές ρυθμίσεις. Τα μέτρα του Μνημονίου 2 διαλύουν αυτό το σύστημα και μας ρίχνουν δύο αιώνες πίσω, εκεί που πρωτοξεκίνησε το εργατικό δίκαιο στις αρχές του 19ου αιώνα, όπου ο βασικός και αποκλειστικός παράγοντας διαμόρφωσης όρων εργασίας ήταν η ατομική σύμβαση.
-    Η επίθεση που περιγράψατε πέρασε από τη Βουλή με αυξημένη πλειοψηφία, την ίδια ώρα που υπάρχουν σκέψεις, διάφορες πλευρές αυτής της πολιτικής να εντυπωθούν και στο Σύνταγμα. Υπάρχει δυνατότητα να ανακληθούν οι νόμοι των Μνημονίων; 
- Φανταστείτε ένα δανειολήπτη που παίρνει ένα τοκογλυφικό δάνειο, το οποίο είναι φανερό ότι συντρίβει κάθε δυνατότητά τσυ να το επιστρέψει. Αναγκάζεται να υποθηκεύσει όποια περιουσία έχει για να πάρει αυτά τα χρήματα που του είναι αναγκαία για τις επείγουσες ανάγκες του. Μια τέτοια σύμβαση θα μπορούσε να αντέξει σε οποιοδήποτε δικαστικό έλεγχο; Επειδή η απάντηση είναι σαφής και αρνητική, κάντε τη μεταφορά του παραδείγματος στις δανειακές συμβάσεις που έχει συνάψει η χώρα μας τα δύο τελευταία χρόνια. Είναι ποτέ δυνατόν να έχσυν αντοχή από νομική άποψη συμβάσεις που έχουν επιβληθεί με την άσκηση ωμής βίας από τους δανειστές; Η βία ασκήθηκε αρχικά σας κυβερνήσεις και στη συνέχεια μεταφέρθηκε αυξημένη και στους ίδιους τους βουλευτές. Είναι δυνατόν ποτέ κοινοβούλιο να νομοθετεί με τρόπο αυθεντικά δημοκρατικό όταν οι βουλευτές ενεργούν υπό την απειλή εξαφάνισής τους από το πολιτικό σκηνικό; Η απάντησή μου είναι σαφής. Καμιά από αυτές τις συμβάσεις δεν μπορεί να έχει υπόσταση εξαιτίας του περιεχομένου τους και εξαιτίας τσυ τρόπου με τον οποίο επιβλήθηκαν.
-   Επικαλείστε τη δικαστική κρίση, όμως το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε ότι το πρώτο Μνημόνιο είναι συνταγματικό. Τι μπορούμε να ελπίζουμε από αυτή την οδό;
-    Σε ό,τι αφορά τις διεθνείς συμβάσεις πσυ υπογράφει μια χώρα, αρμόδια κατά πρώτο λόγο είναι διεθνή διαιτητικά δικαστήρια Στο διεθνές δίκαιο υπάρχουν αποφάσεις δικαιοδοτικών οργάνων, διαιτητικών ή διεθνών δικαστηρίων που έχουν ξεκαθαρίσει τα ζητήματα αυτά στο παρελθόν, κυρίως στη διάρκεια του 20ού αιώνα. Σε ό,τι αφορά τη δικαιοδοσία των ελληνικών δικαστηρίων, πρώτα απ' όλα πρέπει να δούμε το κείμενο της απόφασης. Το Συμβούλιο της Επικρατείας είχε να κρίνει τη νομιμότητα συγκεκριμένων ενεργειών και το αντικείμενο αυτής της δίκης δεν ήταν εκείνο που θα επέτρεπε ίσως στο δικαστήριο να πάρει μια διαφορετική απόφαση. Με βάση τις πληροφορίες που έχω, υπάρχουν σημεία στην απόφαση που δείχνουν ότι ορισμένα από τα μέτρα είναι οριακής νομιμότητας, έτσι ώστε τα μέτρα του Μνημονίου 2 εύκολα μπορούν να θεωρηθούν ότι έχουν ξεπεράσει το όριο πσυ φαίνεται να έχει θέσει το ΣτΕ.
Ένας τρόπος να αντιμετωπίσει κανείς το ζήτημα της δικαιοσύνης, όπως είναι σήμερα, είναι να θέσει το ερώτημα πσυ υπάρχει στα χείλη πολλών: Υπάρχουν δικαστές σε αυτή τη χώρα; Η απάντηση που δίνω είναι ότι και υπάρχουν και δεν υπάρχουν δικαστές. Στην Ελλάδα ξέρω καλά ότι υπάρχουν αρκετοί δικαστές που όταν κληθούν να κάνουν τη δουλειά τους, θα την κάνουν καλά.
-   Υπάρχει η άποψη ότι το εργατικό δίκαιο ήταν αποτέλεσμα μιας εποχής που το σύστημα μπορούσε να δώσει ένα μέρος του παραγόμενου πλούτου. Τώρα στο έδαφος της κρίσης από πού θα βρει ο εργοδότης;
-   Υπάρχουν δικαιώματα που μπορούν να περιορίζονται για λόγους προστασίας γενικότερων συμφερόντων αλλά τα δικαιώματα αυτά για τα οποία μιλάμε, ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα, έχουν μια περιοχή πσυ είναι τελείως απαραβίαστη. Είναι η καρδιά των δικαιωμάτων. Με τα μέτρα αυτά πλήττεται η ουσία τους. Μαζί με τα δικαιώματα πέφτουν και οι άνθρωποι. Σε οποιεσδήποτε συνθήκες ο πυρήνας των δικαιωμάτων αυτών πρέπει να παραμένει απρόσβλητος, αν δεν θέλουμε να καταρρεύσει το σύνολο της κοινωνίας και τα άτομα που την αποτελούν. 'Οταν προβάλλεται σήμερα ότι δεν αντέχουν οι επιχειρήσεις, πρέπει να το δούμε μέσα στο πλαίσιο που έχει διαμορφώσει η πολιτική που ακολουθείται εδώ και δύο χρόνια, που οδηγεί στο φαύλο κύκλο της ύφεσης.
Κάθε φορά ένας κύκλος ύφεσης προκαλεί νέες καταστροφές στις ζωές των εργαζομένων και των επιχειρήσεων. Στη χώρα μας η δομή της οικονομίας αποτελείται κυρίως από μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι οποίες υποφέρουν εξαιτίας της ύφεσης. Όσο συνεχίζεται αυτή η πολιτική, τα προβλήματα για τις επιχειρήσεις μεγαλώνουν κι άλλες χιλιάδες θα κλείσουν κι άλλες χιλιάδες εργαζομένων θα μείνουν άνεργοι. Η πολιτική αυτή είναι που επιδεινώνει το πρόβλημα, όχι οι μισθοί. Οι επιχειρήσεις ζουν από τη ζήτηση της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαου, τους εργαζόμενους. 'Οταν σακατεύεις το εισόδημά τους είναι φανερό ότι θα υποφέρουν και οι επιχειρήσεις. Επομένως, όρος απαράβατος για το ξεπέρασμα της κρίσης είναι να σταματήσει αυτή η πολιτική. Το επιχείρημα αυτό χρησιμοποιήθηκε και σε καλούς καιρούς. Σας καλώ λοιπόν να σκεφτούμε όλοι το πρόβλημα που αποτελεί τη ρίζα αυτού του κακού, που είναι ο ασύμμετρος καπιταλισμός.

*Συνέντευξη του καθηγητή Εργατικού δικαίου στο ΑΠΘ, Αρη Καζάκου, στον Γιώργο Λαουτάρη - εφημερίδα "Πριν"

Σάββατο 3 Μαρτίου 2012

Η ΔΕΗ πρέπει να αξιοποιήσει όλες τις εφεδρείες της


Του Αιμίλιου Μπούσιου
Πρώην Δ/ντής Λιγνιτικού Κέντρου Πτολεμαΐδας-Αμυνταίου
και Πρώην Γεν. Δ/ντής Ανάπτυξης ΔΕΗ

Μετά την ένταξη της Ελλάδας στη Ευρωζώνη, ο συναλλαγματικός κίνδυνος εξέλειψε και, μέχρι το 2009, ο άφθονος και φθηνός δανεισμός από το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα ήταν μια εύκολη υπόθεση. Η ικανοποίηση των καταναλωτικών αναγκών θεωρήθηκε εργαλείο για ανάπτυξη και όχι αποτέλεσμα αυτής, ενώ στη συλλογική συνείδηση των Ελλήνων εμπεδώθηκε η αντίληψη, πως η επιτυχία δεν είναι απαραίτητα άμεσα συναρτημένη με την προσπάθεια.
Επρόκειτο για μια ολέθρια μαζική ψύχωση, που οδήγησε στα καταστροφικά τετελεσμένα που βιώνουμε σήμερα.
Η πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα ίσως ήταν η πιο αλόγιστη της νεώτερης ιστορίας της Ελλάδας. Τα πάντα μπορούσαν να εισαχθούν. Τα κέρδη σους τομείς των υπηρεσιών και του εμπορίου ήταν εξαιρετικά, ενώ η πολιτική και πνευματική ηγεσία είχε την πολυτέλεια να “σχεδιάζει” ανέμελα αναπτυξιακά μοντέλα για τη μεταβιομηχανική εποχή και να “προβληματίζεται” με την επίλυση προβλημάτων παγκόσμιου ενδιαφέροντος.
Και ξαφνικά, το 2009, διαπιστώθηκε ότι, το δημοσιονομικό έλλειμμα ήταν εκτός ελέγχου. Η ανταγωνιστικότητα είχε καταρρεύσει, το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών με το εξωτερικό είχε λάβει εκρηκτικές διαστάσεις (το 2008 είχε φτάσει στο 14% του ΑΕΠ).
Ως απόρροια αυτού του αρνητικού μίγματος, εν μέσω μιας διεθνούς οικονομικής κρίσης, οι διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές διέκοψαν το δανεισμό της χώρας.
Τώρα πια εμείς οι Eλληνες έχουμε αντιληφθεί ότι, το βιοτικό μας επίπεδο βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με τις αξίες που δημιουργούμε. Γνωρίζουμε ότι, οι εισαγωγές μας πρέπει να αντισταθμίζονται με τις εξαγωγές προϊόντων και υπηρεσιών που παράγουμε και γνωρίζουμε ότι, αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι, να αξιοποιήσουμε κάθε πηγή και κάθε εφεδρεία που ακόμα διαθέτουμε, όσο πιο αποτελεσματικά γίνεται.
Η ανάπτυξη δραστηριοτήτων στον τομέα της ενέργειας, αφενός μεν προσφέρεται - για λόγους που δεν είναι του παρόντος - αφετέρου δε είναι στρατηγικής σημασίας, διότι η ασφάλεια και η επάρκεια του εφοδιασμού ενέργειας με χαμηλό κόστος, επηρεάζουν άμεσα και καθοριστικά την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας.
Οι ενεργειακές ανάγκες της Ελλάδας καλύπτονται σε μεγάλο βαθμό με εισαγωγές πετρελαίου και φυσικού αερίου, η εξάρτησή της δε από ενεργειακές πηγές του εξωτερικού, είναι της τάξεως του 70%. Ποσοστό πολύ υψηλό, που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι, η ανάπτυξη και αξιοποίηση των εγχώριων πηγών ενέργειας στο μέγιστο δυνατό βαθμό, πρέπει να βρίσκεται πολύ ψηλά στον κατάλογο των προτεραιοτήτων της ελληνικής οικονομίας.
Η μόνη αξιόλογη εγχώρια πηγή ενέργειας που διαθέτει, προς το παρόν τουλάχιστον, η Ελλάδα είναι ο λιγνίτης. Η ηλεκτρική ενέργεια που παράγεται από την καύση του, καλύπτει σήμερα το 60% περίπου των αναγκών της χώρας.
Η συστηματική εκμετάλλευσή του ξεκίνησε τη δεκαετία του
ʽ50. Τα αποτελέσματα υπήρξαν θεαματικά και τα κεφάλαια που διατέθηκαν, αξιοποιήθηκαν αποδοτικά όσο σε κανέναν άλλο παραγωγικό τομέα της χώρας. Συνέβαλλαν καθοριστικά στην ανάπτυξή της Ελλάδας, στη μείωση της ενεργειακής της εξάρτησης και στη δημιουργία χιλιάδων θέσεων εργασίας.
Με την πάροδο του χρόνου οι προβληματισμοί γύρω από θέματα ανάπτυξης διαφοροποιήθηκαν, οι τεχνολογικές εξελίξεις προσέφεραν νέες δυνατότητες και οι προτεραιότητες άλλαξαν. Για την προσαρμογή στα νέα δεδομένα, έπρεπε να είχαν εξοικονομηθεί πόροι για τον εκσυγχρονισμό των λιγνιτικών μονάδων, ή για την έγκαιρη αντικατάστασή τους με άλλες, βασισμένες σε εναλλακτικές πηγές ενέργειας.
Αυτό όμως δεν το κάναμε. Oσες λειτουργούν σήμερα είναι παλιάς τεχνολογίας, με χαμηλούς βαθμούς απόδοσης και αυξημένες εκπομπές CO2. Oμως, με δεδομένη την οικονομική συγκυρία, καθώς και την ανασφάλεια, που προοιωνίζεται στον εφοδιασμό ενεργειακών πρώτων υλών, η συμβολή τους στην επάρκεια ηλεκτρικής ενέργειας και στη συγκράτηση του ενεργειακού κόστους σε χαμηλά επίπεδα, είναι ζωτικής σημασίας για την ασθμαίνουσα ελληνική οικονομία. Η αξιοποίησή του λιγνίτη, ανεξαρτήτως των ενστάσεων και των αρνητικών προσεγγίσεων που τον συνοδεύουν, πρέπει, αναντίρρητα, να αξιολογηθεί ως μια “χρυσή” ευκαιρία και το υφιστάμενο παραγωγικό δυναμικό, ως ένα αποτελεσματικό εργαλείο εξόδου από την κρίση, το οποίο επιβάλλεται να αξιοποιηθεί στο μέγιστο δυνατό.
Μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, η προσπάθεια προς την κατεύθυνση αυτή, θα ήταν σίγουρα υγιής αντίδραση. Οι λιγνιτικές μονάδες θα έπρεπε να λειτουργούν στο μέγιστο της απόδοσής τους και, φυσικά, τα λιγνιτωρυχεία να διαθέτουν τις απαιτούμενες ποσότητες καυσίμου. Αυτό σημαίνει πως η ΔΕΗ θα έπρεπε να είχε εστιάσει την προσπάθειά της στην αύξηση της παραγωγής λιγνίτη, διότι εκτός από το οικονομικό όφελος που θα πετύχαινε γι' αυτήν, θα συντελούσε και στη βελτίωση του ισοζυγίου πληρωμών της χώρας, εξ αιτίας της αντίστοιχης μείωσης των εισαγωγών φυσικού αερίου και ηλεκτρικής ενέργειας.
Όμως από τα στοιχεία παραγωγής λιγνίτη του Λιγνιτικού Κέντρου Δυτικής Μακεδονίας (ΛΚΔΜ) της τελευταίας δεκαετίας (2001-2011) αποτυπώνεται δυστυχώς το αντίθετο. Στη διετία 2010-2011 η παραγωγή λιγνίτη μειώθηκε κατά 18,5% (ή κατά 20,44 εκ. τόνους λιγνίτη) σε σχέση με τη διετία 2002-2003 και 9% (ή 8,86 εκ. τόνους) σε σχέση με τη διετία 2008-2009. Αυτό σημαίνει ότι, αν επιτυγχανόταν τη διετία 2010-2011 μια παραγωγή στα επίπεδα της διετίας 2002-2003, τότε η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργεια από λιγνίτη θα ήταν αυξημένη κατά 10.000 GWh περίπου, με πολύ χαμηλό κόστος παραγωγής διότι, αυτό θα επιβαρυνόταν μόνον με τα έξοδα για τις απαραίτητες πρόσθετες εκσκαφές και διακινήσεις μαζών στα ορυχεία.
Με μια μέση οριακή τιμή του συστήματος ηλεκτρικής ενέργειας της τάξεως των 70 ευρώ ανά MWH, η αντίστοιχη οικονομική απώλεια της ΔΕΗ μπορεί να εκτιμηθεί γύρω στα 600 εκατομμύρια ευρώ για τη διετία, ενώ οι αντίστοιχες εισαγωγές φυσικού αερίου ή οι απευθείας εισαγωγές ηλεκτρικής ενέργειας, επιβάρυναν το ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών της χώρας κατά 700 έως 800 εκατομμύρια ευρώ.
Ποιες αιτιολογίες όμως θα μπορούσε να αντιτάξει η ΔΕΗ γιʼ αυτό το αρνητικό αποτέλεσμα;
“Λόγοι περιβαλλοντικής ευαισθησίας
επέβαλλαν την κατά το δυνατόν μείωση της παραγωγής λιγνίτη”.
Ακόμα και στην περίπτωση της πλήρους αποδοχής αυτού του αιτήματος, σε αυτήν την τόσο κρίσιμη περίοδο δεν θα έπρεπε να γίνει αποδεκτό. Να ληφθεί δε υπόψη το γεγονός ότι, όταν λειτουργούν οι λιγνιτικές μονάδες με χαμηλά φορτία (κάτω από το δυναμικό που μπορούν να αποδώσουν) –αυτό συνέβη στην πραγματικότητα- ο βαθμός απόδοσής τους μειώνεται σημαντικά και γίνονται περισσότερο ρυπογόνες. Αν λειτουργούσαν δηλαδή με υψηλά φορτία τότε, η επιπλέον παραγόμενη ενέργεια θα μπορούσε να θεωρηθεί, ως ένα βαθμό, καθαρή.
“Η σχέση εκμετάλλευσης (ο αριθμός των κυβικών μέτρων μαζών που πρέπει να εκσκαφθούν και να διακινηθούν για την παραγωγή ενός τόνου λιγνίτη) στα ορυχεία της Δ. Μακεδονίας ήταν δυσμενέστερη κατά τη διετία 2010-2011 από αυτήν της διετίας 2002-2003 και αυτό είχε ως συνέπεια τη μειωμένη παραγωγή λιγνίτη”.
Η σχέση εκμετάλλευσης πράγματι χειροτέρευσε, όμως δεν αποτελεί δικαιολογία. Όπως προκύπτει από τα στοιχεία παραγωγής του ΛΚΔΜ, οι συνολικές εκσκαφές με εξοπλισμό της ΔΕΗ (εξοπλισμός αξίας δισεκατομμυρίων ευρώ) μειώθηκαν στις αντίστοιχες περιόδους κατά 13,86% και 8,41%, ενώ οι εκσκαφές και οι διακινήσεις μαζών που ανατέθηκαν σε εργολάβους, αυξήθηκαν κατά 206%!!! και 11% αντίστοιχα. Από τα στοιχεία αυτά προκύπτει, μια αδικαιολόγητη υστέρηση στις αποδόσεις του εξοπλισμού της ΔΕΗ και μια προφανής ευελιξία, την οποία διαθέτουν οι συνεργαζόμενοι με τη ΔΕΗ εργολάβοι, των οποίων η συμμετοχή στις διακινήσεις μαζών το 2011 έφτασε το 40%. Ποσοστό υπερβολικό, που πρέπει να προβληματίζει για το μέλλον μιας τόσο σημαντικής δραστηριότητας, όπως αυτή του ΛΚΔΜ.
“Η πρόσβαση των μονάδων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στο δίκτυο, καθορίζεται από το σύστημα λειτουργίας της αγοράς και το όποιο αποτέλεσμα είναι απόρροια αυτού”.
Αν, πέρα από κάθε λογική, συνέβη όντως κάτι τέτοιο, τότε θα έπρεπε άμεσα να είχε αναθεωρηθεί η λειτουργία του συστήματος Θα ήταν οξύμωρο, ένα σύστημα, που υποτίθεται ότι εξυπηρετεί τη λειτουργία μιας ελεύθερης αγοράς, να περιορίζει την πρόσβαση των φθηνότερων μονάδων παραγωγής και μάλιστα, σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο για τη χώρα.
Η μειωμένη παραγωγή λιγνίτη κατά την τελευταία κρίσιμη διετία δεν οφείλεται σε αντικειμενικά αίτια. Υπήρξε αποτέλεσμα βούλησης ή, ενδεχομένως, κακής διαχείρισης.
Για τη ΔΕΗ, μάλλον δεν θα είναι εύκολο να εκθέσει τα πραγματικά αίτια. Αυτό όμως που αδιαμφισβήτητα επιβάλλεται είναι:
Η ΔΕΗ αντί του εύκολου δρόμου της αύξησης των τιμολογίων της, να ακολουθήσει τον κοπιαστικό και επίπονο δρόμο της μέγιστης δυνατής αξιοποίησης των εφεδρειών που διαθέτει.